|
Αγαπητέ Αναγνώστη,
Υπάρχουν τόσα πολλά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή και χρειάζεται χρόνος για να τα επεξεργαστούμε όλα αυτά. Ήταν δύσκολο να προσπαθεί κανείς να βγάλει κάποιο νόημα με τόσες πολλές νέες πληροφορίες που εμφανίζονται κάθε μέρα. Με αυτό κατά νου, ήθελα, όπως πάντα, να χρησιμοποιήσω κάποιες από αυτές τις πληροφορίες κάτω από ένα θέμα, ίσως σε μια προσπάθεια να βάλω τα πράγματα σε τάξη και σε προοπτική και να επισημάνω αυτό που βλέπω ως ουσιαστικό, παρόν και σημαντικό. Έχω ήδη γράψει για μερικά από τα πιθανά διδάγματα που μπορούν να αντληθούν από τον κορωνοϊό και τις συνέπειές του. Καθώς εμφανίζονται νέες πληροφορίες, είναι σημαντικό, για μένα τουλάχιστον, να κατανοήσουμε τυχόν νέα μαθήματα και να προσαρμόσουμε τις απαντήσεις μας σε αυτά. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή αρχίζουμε να βγαίνουμε σιγά σιγά από την καραντίνα και μας επιτρέπονται κάποιες περισσότερες ελευθερίες από ό, τι πριν. Δεν είχε νόημα να συνεχίσουμε σε κατάσταση αποκλεισμού, καθώς οι νέες μολύνσεις και οι θάνατοι είναι πραγματικά χαμηλοί αυτή τη στιγμή. Κατά τη γνώμη μου, αργά ή γρήγορα όλοι θα μολυνθούμε και θα αναπτύξουμε αντισώματα που αποτελούν τη φυσική μας σωματική προστασία μέχρι να βρεθεί ένα αποτελεσματικό εμβόλιο παρόμοια με την κανονική κατάσταση της γρίπης. Το κύριο θέμα που πλανάται μέσα στο μυαλό μου αυτές τις μέρες είναι αυτό της "αλήθειας". Αισθάνομαι ότι υπάρχει υπερβολή των ανακοινωθέντων μέτρων από τις κυβερνήσεις και αρκετά δυσανάλογα με το βαθμό απειλής από τον ιό. Τα ποσοστά θνησιμότητας σε σύγκριση με τα μολυσμένα άτομα με ή χωρίς συμπτώματα (διαγνωσμένα και μη διαγνωσμένα) δεν είναι τόσο υψηλά όσο αναμενόταν αρχικά. Αποδείξεις που με κάνουν να αμφισβητώ με καχυποψία την προθυμία με την οποία οι κυβερνήσεις σπέυδουν να λάβουν αυτά τα περιοριστικά μέτρα. Οι κάμερες στα σχολεία, η απομάκρυνση των νοσούντων συγγενών από το σπίτι, η παρατεταμένη κοινωνική αποστασιοποίηση από τους φίλους και τους αγαπημένους φαίνονται ακραία μέτρα σε σύγκριση με τη σκληρότητα της κατάστασης μέχρι στιγμής. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πολλές άγνωστες παράμετροι μέχρι στιγμής, συμπεριλαμβανομένων των ποσοστών μόλυνσης, της συμπεριφοράς του ιού κ. λπ., αλλά είναι πραγματικά εκπληκτικό για μένα ότι οι κυβερνήσεις δεν έχουν αντιδράσει έτσι πριν σε άλλες "απειλητικές για τη ζωή" καταστάσεις όπως η φυσιολογική γρίπη και οι πληθυσμοί που λιμοκτονούν καθημερινά. Επιπλέον, αντί να περιμένουν να δουν τις εξελίξεις του ιού και της επιστήμης, είναι πολύ γρήγοροι στο να επεξεργαστούν αυστηρά μέτρα. Φαίνεται επίσης μέχρι στιγμής ότι τα ένστικτά επιβίωσής μας είναι επιλεκτικά και επαφίονται στην κάθε χώρα, καθώς κάθε χώρα λαμβάνει τα δικά της μέτρα με βάση την αντίληψή και την εκτίμησή της για την 'πραγματικότητα' του ιού. Αυτό είναι ακριβώς το κύριο σημείο μου: ότι ζούμε τη ζωή μας με βάση την αλήθεια που γνωρίζουμε για τον εαυτό μας και πιστεύουμε για τους άλλους. Για παράδειγμα, αν μας πει μια αρχή ότι κάθε Κινέζος είναι μια απειλή για εμάς, καθώς μπορεί να μας μολύνει, τότε θα μπορούσαμε να το πιστέψουμε ως πραγματικότητα και να αρχίσουμε να κατασκευάζουμε τη ζωή μας γύρω από αυτή την "αλήθεια". Έτσι, θα αποφεύγουμε τους Κινέζους με κάθε κόστος, θα χρησιμοποιήσουμε μάσκες, γάντια και οτιδήποτε μπορούμε για να προστατευθούμε από αυτούς, ακόμη και να ευχηθούμε να εγκαταλείψουν τις χώρες μας για να παραμείνουμε υγιείς. Δεν θα τους αναγνωρίζαμε πια ως ανθρώπους που μπορούν να νοσούν, ως γείτονες, φίλοθς κ. λπ., αλλά ως πιθανή μολυσματική κινητή 'βόμβα' από την οποία πρέπει να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας. Για να ακολουθήσουμε τους κανόνες κάποιου, σημαίνει ότι υπάρχει η πεποίθηση ότι οι κανόνες αυτοί βασίζονται στην ειλικρίνεια και τη διαφάνεια των προθέσεων. Ως παιδιά υπακούουμε στην τιμωρία από τους γονείς ως έναν τρόπο να μάθουμε τον "καλό" τρόπο συμπεριφοράς σε αντίθεση με τον "κακό". Το "καλό και το "κακό" σε αυτή την περίπτωση ορίζονται από αυτό που οι γονείς πιστεύουν ως καλό ή κακό που με τη σειρά τους μπορεί να έχουν μάθει από τους γονείς τους και ούτω καθεξής. Αυτή είναι η τελική δύναμη των γονέων, που υπό το ρόλο μιας "φροντίζουσας αρχής" μπορεί να διαμορφώσει τη συμπεριφορά των παιδιών τους μέσω τιμωρίας και ανταμοιβής (προγραμματισμός). Είναι σαφές ότι σε κάποιο επίπεδο όλοι παίζουμε "κρυφτό" με ψέματα ο ένας απο τον άλλο. Προσπαθούμε συνεχώς να διαπραγματευόμαστε την αλήθεια μας με την αλήθεια των άλλων αποκαλύπτοντας ένα παιχνίδι δυσπιστίας. Αυτό που πραγματικά με πληγώνει σε αυτό που ζούμε τώρα είναι ότι φαίνεται όλο και πιο πιθανό ότι μας λένε ψέματα, με τον ίδιο τρόπο που έχουμε οι ίδιοι πεί ψέματα όταν δεν έχουμε ακολουθήσει τους κανόνες της καραντίνας. Υπάρχει πάντα ένας λόγος για τον οποίο κάποιος ψεύδεται. Ενώ είναι σαφές ότι οι άνθρωποι ψεύδονται όταν παραβιάζουν τους κανόνες καραντίνας διακινδυνεύοντας να κάνουν μια δραστηριότητα που απολαμβάνουν, δεν είναι τόσο σαφές αλλά και εξαιρετικά ύποπτο γιατί οι κυβερνήσεις ψεύδονται όταν δηλώνουν ψευδείς λόγους θανάτου υπέρ του ιού. Εάν ο ιός είναι η απειλή, γιατί δηλώνουν ότι σκότωσε περισσότερους ανθρώπους από ό, τι πραγματικά έκανε; Γιατί μας ζητάνε να γίνουμε τόσο αποστειρωμένοι αποδυναμώνοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα που πραγματικά μας προστατεύει; Κάτι δε βγάζει ακριβώς νόημα. Κάθε ψέμα που λέγεται δημιουργεί ένα κενό στην 'κόλλα' οποιασδήποτε σχέσης, την εμπιστοσύνη. Τις τελευταίες εβδομάδες ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας παρακολουθεί τη δίκη δύο νεαρών ανδρών που βίασαν και σκότωσαν με πολύ βίαιο τρόπο μια νεαρή κοπέλα. Η εμπιστοσύνη του κοριτσιού προδώθηκε καθώς συνέναισε να τους συναντήσει, ίσως και να κάνει σεξ μαζί τους, αλλά όχι να βιαστεί και να σκοτωθεί. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό και στενάχωρο για όποιον έχει λίγη ενσυναίσθηση να συνειδητοποιήσει ότι κάποιος άλλος, για οποιονδήποτε λόγο, μπορεί να υποθέσει ότι "είναι εντάξει" να είναι κυρίαρχος στο τι πρόκειται να συμβεί στη ζωή ενός άλλου. Αναρωτιέμαι πραγματικά ποιος θα μπορούσε να έχει διδάξει σε αυτούς τους δύο νεαρούς άνδρες ότι "είναι εντάξει" να κάνουν έναν άλλο ανθρώπο και ιδιαίτερα μια γυναίκα, να υποφέρει και να της πάρουν τη ζωή της. Όχι μόνο καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη της, αλλά και δεν είχαν το θάρρος να πουν την αλήθεια στο δικαστήριο και η πραγματική αλήθεια δεν θα γίνει ποτέ γνωστή καθώς το κορίτσι δεν είναι πια ζωντανό για να την πει. Η αλήθεια θάφτηκε και μόνο μερικά από τα ίχνη της μπορούν να βρεθούν. Αυτό είναι μόνο ένα "μικρό" παράδειγμα για το τι είναι ικανή η ανθρώπινη φύση να κάνει. Για χιλιάδες χρόνια αλληλοσκοτωνόμαστε στο όνομα χωρών, θρησκειών, δικαιοσύνης, δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αασφάλειας, κέρδους και άλλων. Ω ναι, συνηθίζαμε να πιστεύουμε αυτές τις αλήθειες, κάνοντας τις δολοφονίες στα μάτια μς δικαιολογημένες, αλλά ήταν πραγματικά; Είναι εντελώς διαφορετικό να σκοτώνει κανείς από αυτοάμυνα από το να σκοτώνει για άλλους λόγους. Θυμηθείτε ότι όλοι οι νόμοι είναι κατασκευασμένοι από τον άνθρωπο, επομένως μεταβλητοί και κυρίως αντανακλούν το πού βρίσκεται πραγματικά η εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος μια δεδομενη χρονική στιγμή. Όχι πολύ καιρό πριν, ο νόμος επέβαλε την ύπαρξη σκλάβων! Το ενδιαφέρον μου είναι να ακολουθήσω την παρουσία του φωτός σε κάθε σκοτεινή γωνία. Δεν μπορεί, άλλωστε, να υπάρξει πραγματική εκτίμηση του φωτός, αν δεν έχουμε βιώσει το σκοτάδι και, όμως, η επιλογή του σκότους είναι ένα άλλο πράγμα. Κάθε ένας από εμάς είναι μέρος του ίδιου συνεχώς διευρυνόμενου όλου, της ύπαρξης, και μας έχουν δοθεί σε όλους η ικανότητα να βρούμε τη δική μας αλήθεια μέσα σε αυτήν. Πρέπει όμως να την ψάξουμε βαθιά μέσα μας. Πρέπει να αναρωτηθούμε: "αισθάνομαι ότι αυτό είναι σωστό για μένα ή είναι κάτι που μου λένε και συναινώ σε αυτό τυφλά, επειδή δεν ξέρω τίποτα άλλο;'. Η στάση για την αλήθεια κάποιου απαιτεί θάρρος και ακεραιότητα παρόμοια με την ανάγκη του σώματός μας για νερό για να συντηρηθεί. Δυστυχώς, αυτό που συνέβη με τους δύο νεαρούς άνδρες ήταν ότι η εσωτερική τους πυξίδα αγάπης, σεβασμού και συμπόνιας δεν λειτουργούσε και ένα άλλο πρόγραμμα που ενδεχομένως τους το έμαθαν οι γονείς τους, είχε αναλάβει την πυξίδα. Ανεξάρτητα από το τί μας είχαν διδάξει οι γονείς μας, τι μας λένε οι κυβερνήσεις, ποιοί είναι οι κοινωνικοί κανόνες, έχουμε πάντα την επιλογή να αλλάξουμε τα πράγματα για να είμαστε αληθινοί με τον εαυτό μας. Ο Θεός, το Σύμπαν, το Φως θέλουν να είμαστε ελεύθεροι και ειρηνικοί μόνο αν το επιλέξουμε να είμαστε έτσι κάθε μέρα. Η εμπιστοσύνη στον "λάθος αφέντη" θα έχει καταστροφικές συνέπειες για εμάς και τους άλλους, παρόμοιες με αυτές που συνέβησαν με τους νέους άνδρες. Η επιλογή είναι πάντα δική μας... Με αγάπη, Παναγιώτης
0 Comments
Αγαπητό Χρημ/μικό Σύστημα,
Ήθελα να σου γράψω εδώ και πολύ καιρό. Για να είμαι ακριβής τουλάχιστον από το 2008, όπου η χώρα μου και ο υπόλοιπος κόσμος βίωσαν μια οικονομική κρίση εξαιτίας ενός εσωτερικού σου προβλήματος. Καταρχάς, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την παροχή του πλαισίου με το οποίο εμείς, οι άνθρωποι ,μπορέσαμε να οργανώσουμε τη ζωή μας για αιώνες. Αντί να υπάρχουμε "χωρίς σκοπό" μαθαίνουμε από τη στιγμή που θα έρθουμε σε αυτόν τον κόσμο ότι για να τρώμε, να πίνουμε, να έχουμε σπίτι, να έχουμε ρούχα και κρεβάτι, να έχουμε εκπαίδευση κλπ πρέπει να εργαζόμαστε στο πλαίσιο σου, να διατηρούμε μια δουλειά και να κερδίζουμε χρήματα για να ξοδεύουμε. Είναι λογικό ότι οι άνθρωποι έπρεπε να δημιουργήσουμε ένα σύστημα για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε τον πλούτο που υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη για τους σκοπούς μας. Ξέρω ότι έχεις εργαστεί σκληρά μαζί με πτυχές της ανθρώπινης φύσης όπως η απληστία για να ενισχύσετε τη θέση σας στην ανθρώπινη ζωή κατά τη διάρκεια των αιώνων και το έχετε κάνει με μεγάλη επιτυχία, δημιουργώντας ακόμη και υποπροϊόντα όπως πιστωτικές κάρτες και ομόλογα για να διευκολύνετε αυτή τη διαδικασία. Οφείλω να ομολογήσω ότι η σχέση μου μαζί σου ήταν πάντα μία με πολλές αντιφάσεις που ήταν δύσκολο να συμβιβαστούν Από τη μία πλευρά, καταλαβαίνω ότι έχοντας πολλά χρήματα μου δίνει πρόσβαση σε πολλά πράγματα που μπορεί να θέλω να έχω, όπως εκπαίδευση, ένα ωραίο σπίτι, όμορφα ρούχα, ταξίδια σε ενδιαφέροντες προορισμούς κλπ. Ταυτόχρονα, η έλλειψη χρημάτων επιτρέπει στους ανθρώπους να πεθαίνουν λόγω πείνας και δίψας, να ζουν σε βρώμικες συνθήκες, να μην έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και σε όμορφα ρούχα. Πάντα ένιωθα προνομιούχος έχοντας ορισμένη πρόσβαση σε αυτά τα πράγματα γνωρίζοντας ότι μερικοί άνθρωποι έχουν περισσότερη πρόσβαση και άλλοι άνθρωποι έχουν λιγότερη πρόσβαση, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα σε αυτή τη θέση. Σίγουρα δεν πιστεύω ότι είμαι με κανέναν τρόπο "καλύτερος" ή πιο άξιος από οποιονδήποτε άλλο σε αυτόν τον κόσμο. Ίσως αυτό είναι ένα ερώτημα για τον Θεό να απαντήσει και ίσως όχι... Δεδομένου ότι το σύστημά σου είναι ένα ανθρώπινο δημιούργημα, φαντάζομαι ότι η παρέμβαση του Θεού πρέπει να έχει συμβεί έμμεσα μέσω της θέλησης του ανθρώπου. Η κρίση σου που ξεκίνησε το 2008 με παγκόσμιες συνέπειες ήταν το πρώτο προειδοποιητικό σημάδι που είδα από τη γέννησή μου ότι δεν είσαι και τόσο σταθερό όσο πιστεύαμε ότι είσαι. Η κατάσταση με τον κοροναϊό ενισχύει αυτή τη συνειδητοποίηση. Είσαι σίγουρα ημιτελές και, στην πραγματικότητα, έχεις γίνει ένα επικίνδυνο όπλο στα χέρια του ανθρώπου, καθώς στο όνομά σου άνθρωποι πεθαίνουν συνεχώς και υποφέρουν. Δεν θα σου πώ ψέμματα, ήμουν θυμωμένος μαζί σου για πολύ καιρό που παίζεις αυτόν τον ρόλο. Παρ' όλα αυτά, καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια κοινή ευθύνη εδώ. Υπό το όνομά σου οι άνθρωποι βρήκαμε μια δικαιολογία ή, καλύτερα, έναν τρόπο να ασκήσουμε έλεγχο ο ένας στον άλλο. Αν κάποιος "κατέχει" ή "διαχειρίζεται" το νερό της γης και διψάτε, τότε η επιβίωσή σας εξαρτάται από αυτό το άτομο. Αν δεν έχετε χρήματα για να πληρώσετε για το νερό, τότε είστε δύο φορές εξαρτημένοι από αυτό το άτομο. Μου είναι αρκετά δύσκολο να καταλάβω, όμως, γιατί οι άνθρωποι χρεώνουν ο ένας τον άλλον για πράγματα που τους παρέχονται ελεύθερα από τη φύση. Η φύση δεν στέλνει μηνιαίο λογαριασμό σε όλους μας για τα πορτοκάλια, το μαρούλι, το ξύλο και όλους τους πόρους που μας παρέχει, γιατί στέλνουμε εμείς; Με όλο το σεβασμό για ό, τι έχειςυπάρξει και έχεις κάνει για την ανθρωπότητα, αισθάνομαι ότι καταρρέεις και χρειαζόμαστε ένα νέο σύστημα. Αισθάνομαι ότι η ανθρωπότητα πρέπει να δημιουργήσει ένα σύστημα που θα αντικατοπτρίζει ολόκληρη την αληθινή της φύση και όχι ένα μέρος της. Τη στιγμή της δημιουργίας σου, θεωρήσαμε ότι ήσουν το μέσο για την επίτευξη ενός σκοπού και ότι αυτός ο "σκοπός" πιθανότατα ολοκληρώθηκε τώρα. Εδώ και αρκετό καιρό έχουμε γίνει ο ανελέητος κυβερνήτης αυτού του πλανήτη με επισφαλείς αξίες που εξαντλούν τους πόρους του με το σύνθημα YOLO (ζούμε μόνο μία φορά). Με γνώμονα την απληστία και την αλαζονεία, αποφασίζουμε ποιος θα φάει και θα ζήσει ή δεν θα έχει να φάει και να πεθάνει, ποιός θα έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση, ποιός θα είναι υγιής, ποιός θα έχει μεγαλύτερο σπίτι, ωραία ρούχα, "εξωτικές" περιπέτειες. Σε μεγάλο βαθμό έχουμε τον έλεγχο ή ελεγχόμαστε ο ένας από τον άλλο για το τί μπορούμε και δεν μπορούμε να κάνουμε σε αυτή τη ζωή. Μας βοηθήσες να δούμε και να βιώσουμε τί σημαίνει να γίνουμε σκλάβοι των ενστίκτων μας. Μας βοήθησες να κάνουμε πραγματικότητα πολλά σκοτεινά μέρη της ανθρώπινης φύσης, όπως ο εγωισμός, η βαρβαρότητα, η απληστία, η αδικία, ο πόνος, η ταλαιπωρία κλπ. Για όλα αυτά σου είμαστε ευγνώμονες. Πες με "ονειροπόλο", αλλά έχω ισχυρή πεποίθηση και πίστη ότι η ανθρωπότητα θα αρχίσει σταδιακά να δημιουργεί ένα νέο σύστημα που θα βασίζεται σε πραγματικές αξίες αναγνωρίζοντας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και αξίζουν να έχουν πρόσβαση σε ό, τι θα τους βοηθήσει να δημιουργήσουν μία γεμάτη νόημα ζωή. Δεν έχει νόημα, αγαπητό χρημ/μικό σύστημα, να συνεχίσουμε να σε χρησιμοποιούμε ως κύριο σύστημά μας. Είμαστε προσωρινοί σε αυτόν τον πλανήτη και τα πρόσφατα γεγονότα μας έδειξαν ότι αξίες όπως η ίδια η ζωή, η υγεία, η ψυχική και συναισθηματική ειρήνη και ευτυχία, η εκτίμηση της ελευθερίας και της φύσης είναι πολύ πιο πολύτιμα για εμάς από τα χρήματα και μαντέψτε, μπορούν να είναι δωρεάν! Ο κύριος λόγος που οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαμε και οργανωθήκαμε σε κοινωνίες είναι επειδή μπορούμε έτσι να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, να ευημερούμε και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον, πιστεύοντας ότι η ευημερία ενός, είναι η ευημερία όλων και όχι εις βάρος των άλλων. Έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουμε συνειδητά, αισθάνομαι ότι γινόμαστε ισχυρότεροι και σοφότεροι μέσα από τα συνεχή μαθήματα της ζωής για να επιλέξουμε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Στην πρόσφατη απειλή, η πλειοψηφία από εμάς αισθανθήκαμε ευγνώμονες για όλα όσα έχουμε. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, εκτιμήσαμε τις βόλτες μας στη φύση, τη φρεσκάδα του αέρα, την καθαριότητα της ατμόσφαιρας και των υδάτων, την επανεμφάνιση των ζώων κοντά μας, τους χαλαρούς ρυθμούς ζωής χωρίς να χρειάζεται να δουλέυουμε και να ζούμε σε ξέφρενους ρυθμούς μόνο για να καταλήξουμε να είμαστε χρεωμένοι στους τεχνητούς τραπεζικούς μας λογαριασμούς και στις ψυχές μας! Τώρα που το σύστημά σου μας έχει δείξει όλα τα τρωτά του σημεία και τους περιορισμούς του, ελπίζω ότι η ανθρωπότητα θα ενσωματώσει προηγούμενα μαθήματα και θα δεχτεί την όχι τόσο εύκολη πρόκληση να δημιουργήσει ένα δίκαιο, ειρηνικό, γεμάτο ευγνωμοσύνη, ευτυχισμένο και ολόκληρο κόσμο για να ζήσουν όλοι μέσα σε αυτόν. Αν δεν είναι στο χέρι σου, ούτε στου Θεού, ίσως να είναι στα χέρια μας... Με αγάπη, Παναγιώτης |
Παναγιώτης ΓουμαλάτσοςΨυχοθεραπευτής, Transformational Coach και Archives
May 2020
Categories |
RSS Feed
