Αγαπητέ Αναγνώστη,
Εδώ είμαστε και πάλι στη δεύτερη απαγόρευση κυκλοφορίας σε πολλές χώρες. Εδώ σε ένα ακόμα αυστηρό μέτρο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της επιδημίας του κοροναϊού. Σε κάποιο επίπεδο αισθάνομαι σαν να ξαναζούμε ένα τραύμα. Είχαμε κάνει τις προσπάθειές μας παγκοσμίως στο καλύτερο των δυνατοτήτων (και των αποφάσεων) μας και εδώ είμαστε και πάλι, σχεδόν στο ίδιο μέρος. Τι συνέβη πραγματικά; Ορισμένες προβλέψεις λένε ότι οι επιδημίες παραμένουν για τουλάχιστον τρία, τέσσερα χρόνια μέχρι να γίνουν διαχειρίσιμες για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Αλλεπάλληλες, διαρκείς απαγορεύσεις κυλοφορίας δε φαίνεται μια αρκετά βιώσιμη επιλογή. Δεν σκοπεύω να κάνω ανάλυση της επιδημίας, καθώς είμαστε ήδη βομβαρδισμένοι με αναλύσεις από επιστήμονες, πολιτικούς και άλλους. Πάντα επιστρέφω στη γνώση που απέκτησα στο πανεπιστήμιο μελετώντας διάφορες θεωρίες επικοινωνίας. Εντός ενός τεράστιου πεδίου γνώσης έμαθα ότι όλα όσα κάνει κάποιος είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πολιτική. Από τα αγαθά που επιλέγουμε να αγοράσουμε, τους τύπους σχέσεων που διαμορφώνουμε, την ψήφο μας και ούτω καθεξής. Η πολιτική είναι, βασικά, όλα όσα κάνουμε για να πετύχουμε ένα στόχο. Αμέσως μετά τις πολιτικές μας ενέργειες έρχεται η επικοινωνία των ενεργειών μας. Ορισμένες ενέργειες μπορεί να "μιλούν από μόνες τους" και άλλες να χρειάζονται κάποιου είδους 'μετάφραση'. Γιατί κάποιος είπε κάτι και ποιος ήταν ο στόχος του να το πεί; Ας μην ξεγελάμε τους εαυτούς μας πια, υπάρχει νόημα σε όλα όσα κάνουμε και λέμε. Θα μπορούσαμε να πούμε κάτι γιατί θέλουμε να εκφραστούμε αλλά και/ή να προκαλέσουμε μια συγκεκριμένη αντίδραση σε κάποιον άλλο. Αλλάζει, φυσικά, τελείως επίπεδο όταν μιλάμε για τις αποφάσεις που αφορούν ολόκληρο τον πληθυσμό μιας χώρας. Η αίσθηση μου είναι ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων στις χώρες που έχουν μία δεύτερη απαγόρευση κυκλοφορίας βιώνει μικτά συναισθήματα γι' αυτό. Μπορεί να υπάρχει θυμός προς τον ιό, τους πολιτικούς και όποιους είναι υπεύθυνοι που είμαστε πίσω εδώ σε αυτόν τον περιορισμό, μπορεί να υπάρχει θλίψη, αίσθημα ανημπόριας, απογοήτευση, ακόμη και μια αίσθηση εγκατάλειψης οποιασδήποτε προσπάθειας να αισθάνονθούμε αισιόδοξοι ή να διατηρήσουμε την καλή ψυχική μας υγεία. Πράγματι, υπάρχουν τόσες πολλές άγνωστες μεταβλητές σε αυτή την εξίσωση που είναι δύσκολο να διατηρηθεί ένα σταθερό και θετικό πρόσημο. Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τη δουλειά τους, άλλοι είχαν σημαντικήμείωση του εισοδήματός τους, άλλοι αντιμετωπίζουν μεγάλη αβεβαιότητα στη ζωή τους, συμπεριλαμβανομένης της διάλυσης των σχέσεών τους, άλλοι έχουν χάσει πραγματικά κάποιον κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κλπ. Είναι δίκαιο να πούμε ότι, παρόλο που όλοι ζούμε το ίδιο πράγμα, το βιώνουμε με πολύ διαφορετικό και προσωπικό τρόπο. Κατά τη διάρκεια αυτού του δεύτερου περιορισμού, εκτός από τις εξωτερικές συνέπειες, έχουμε πιθανώς, επίσης, να ασχοληθούμε με εσωτερικές διαδικασίες και προκλήσεις, για παράδειγμα, το αίσθημα μοναξιάς, οδύνη λόγω του τραύματος που προκλήθηκε και ούτω καθεξής. Δυστυχώς, δεν έχω καμία μαγική λύση για να σας προσφέρω να αισθανθείτε καλύτερα. Είναι μια νέα κατάσταση για όλους μας και όλοι την αντιμετωπίζουμε με τρόπο που μας φαίνεται σωστό. Αυτό που έχω, όμως, είναι μερικά δικά μου συμπεράσματα και κάποιες προτάσεις ως επαγγελματίας με κάποια εμπειρία στην ψυχική υγεία. 1. 'Αφήστε το να είναι & αφήστε το να φύγει' Μερικοί άνθρωποι θα μπορούσαν να πουν "τί είναι αυτά που λες; αυτές είναι οι ζωές μας;'. Δεν εννοώ να αφήσει κανείς τη ζωής του, ακριβώς το αντίθετο. Θέλω να πω να αφήσετε να φύγει η ιδέα που έχετε για τις ζωές σας και να αρχίσετε να τις ζείτε όπως είναι τώρα! Επίσης, εννοώ να αφήσετε όλα τα συναισθήματά σας να είναι παρόντα και να μην τα κρίνετε. Είναι όλα έγκυρα, ακόμα κι αν τα αισθάνεστε πελώρια και είναι δύσκολο να τα κατανοήσετε. Δώστε τους αέρα και χώρο, γράψτε τα κάπου, ζωγραφίστε τα, τραγουδήστε τα, χορέψτε τα, απλά μην τα καταπνίγετε. Δεν είναι εχθροί σας τώρα ή ποτέ, είναι φίλοι σας που σας ενημερώνουν για το τί βιώνετε τώρα. Όλοι έχουμε φιλοδοξίες, σχέδια, πράγματα που είχαμε προγραμματίσει και ανυπομονούσαμε να κάνουμε. Η αλλαγή είναι αναπόφευκτη στη ζωή, οπότε αφήστε το σύστημά σας (το σώμα σας, τα συναισθήματά σας, το μυαλό σας) να δεχτεί, να επεξεργαστεί και να προσαρμοστεί σε αυτή την αλλαγή, μην το πιέζετε. Ολόκληρη η φύση περνάει από μια διαδικασία θανάτου και αναγέννησης κάθε χρόνο μέσα από τις εποχές και παρατηρήστε πόσο ομαλά προσαρμόζεται σε αυτήν. Είναι, επίσης, όπως το σπάσιμο του ποδιού, χρειάζεται χρόνο για να χειρουργηθεί, να θεραπευτεί και να ανακάμψει. Δεν μπορείτε απλά να ξεκινήσετε πάλι το περπάτημα, πρέπει να αφήσετε το σώμα σας να θεραπευτεί και να το βοηθήσετε με καθορισμένες ασκήσεις για να γίνει ισχυρότερο μέρα με τη μέρα. Εάν το βιάζετε, μπορεί να προκαλέσετε περαιτέρω ζημιά και μπορεί να μην θεραπευτεί σωστά, αφήνοντάς σας την υπόσχεση μελλοντικών προβλημάτων. 2. 'Καθίστε μαζί του' Αυτή είναι μια πολύ κοινή φράση που οι ψυχοθεραπευτές χρησιμοποιούν πολύ για να δηλώσουν τον τρόπο να ενσωματώσει κανείς ουσιαστικά μια κατάσταση. Θυμηθείτε ότι τα γεγονότα είναι απλά γεγονότα, ούτε θετικά, ούτε αρνητικά. Είναι ο δικός μας φακός και προοπτική που τα καθιστά σημαντικά και ουσιαστικά ή όχι. Φυσικά, αισθανόμαστε θυμωμένοι καθώς μας αρνούνται την ελευθερία μας, η υγεία μας δυνητικά απειλείται, η ζωή μας τίθεται σε αναμονή ή μετατρέπεται σε άγνωστη διαδρομή κλπ. Είναι απολύτως έγκυρο και αναμφισβήτητο συναίσθημα. Ένα άλλο πράγμα που η κατάσταση μας καλεί να εξετάσουμε, αισθάνομαι, είναι το ζήτημα της εξουσίας και της ευθύνης. Υπήρξαν πολλές συζητήσεις γύρω από την "προσωπική ευθύνη" προς τον εαυτό μας και τους άλλους κατά τη διάρκεια της επιδημίας. Τι λέτε να καθίσετε με λίγη ήρεμη μουσική και ένα αναμμένο κερί και να σας ρωτήσετε: "για ποιά πράγματα είστε υπεύθυνοι και για ποιά όχι για αυτό που συμβαίνει;", "τι είναι αυτό που μπορείτε και δεν μπορείτε να κάνετε για να προστατεύσετε τον εαυτό σας και τον ευάλωτο γέροντα γείτονά σας;", "τι μπορείτε να κάνετε για να συμβάλλετε στη διαδικασία λήψης αποφάσεων που αφορούν τη ζωή σας σε τοπικό και εθνικό επίπεδο;", "υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε για να κάνετε τα συναισθήματα, τη φωνή και τις ανησυχίες σας να ακούγονται από τους ανθρώπους σας και τους ανθρώπους γύρω σας;", "πώς αξιολογείτε προσωπικά τα αποτελέσματα των επιλογών που έχετε οι ίδιοι, που έχουν οι άλλοι και οι πολιτικοί κάνει ως πολιτικές ενέργειες για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της κατάστασης;' Όπως πάντα, διαδικασίες όπως αυτές μπορεί να είναι δύσκολες για ένα άτομο να τις κάνει μόνο του χωρίς κάποιου είδους καθοδήγηση και, παρόλα αυτά, θα ενθάρρυνα όποιον δεν αισθάνεται άνετα με την κατάσταση, να ξεκινήσει πραγματικά μια διαδικασία όπως αυτή, όπου ο μόνος στόχος θα ήταν να ακούσει τον εαυτό του. Ειδικά τώρα που όλοι έχουμε περισσότερο χρόνο και χώρο για να κάνουμε κάτι τέτοιο. Μπορείτε να το δείτε ως μία μίνι περίοδο αναστοχασμού στο σπίτι σας. Ήμουν, αρχικά, έκπληκτος στον πρώτο εγκλεισμό με το πόσοι άνθρωποι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους εν μέσω όλης της αβεβαιότητας, επειδή αισθάνθηκαν ότι ήταν το σωστό για τους ίδιους. Το να 'καθίσετε μαζί' με κάτι που σας ενοχλεί μπορεί να αποδειχθεί πολύ παραγωγικό, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις που δεν θα είχατε σκεφτεί εύκολα πριν. 3. Κοινωνήστε Αναπόφευκτα, ένας άλλος σημαντικός τομέας που επηρεάζεται και πάλι από την απαγόρευση κυκλοφορίας είναι οι σχέσεις μας. Όντας χωρίς ή με σύντροφο, ζώντας μόνος ή με κάποιον άλλο, ο περιορισμός μας αναγκάζει να δούμε τον εαυτό μας και τον άλλο πιο στενά καθώς ο χώρος γύρω μας γίνεται μικρότερος. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλές σχέσεις δοκιμάστηκαν στην πρώτη απαγόρευση και δεν επιβίωσαν και κάποιες άλλες είτε σχηματίστηκαν είτε έγιναν πολύ ισχυρότερες. Σε όλες τις περιπτώσεις, αυτό που μπορεί να είναι χρήσιμο είναι η ειλικρίνεια και το θάρρος να ανοιχτεί κανείς. Συχνά 'κλειδώνουμε' τους εαυτούς μας πίσω από ρόλους, ορισμένες προσδοκίες και απαιτήσεις και ξεχνάμε τι είναι πραγματικά σημαντικό για εμάς. Η πρωταρχική μας σχέση, τουλάχιστον ως ενήλικες, είναι με τον εαυτό μας. Αν έχουμε χάσει την επαφή με τα συναισθήματά μας και με το ποιοί είμαστε, τότε, κανείς δεν μπορεί πραγματικά να γεφυρώσει αυτό το χάσμα για εμάς. Μποραί κάποιος να μας βοηθήσει προσωρινά, για παράδειγμα, να μην αισθανόμαστε μόνοι, ωστόσο, γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι μια μόνιμη λύση. Αφήστε τον εαυτό σας, λοιπόν, να δημιουργήσει μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό σας. να οργανώσετε μια καλή συνομιλία με αυτόν, να είστε περίεργοι για το πού ήσασταν, πώς ήταν αυτό, υπήρχε κάτι που σας λείπει; Κάντε το αυτό με ανθρώπους που σας ενδιαφέρουν, την οικογένειά σας, τους φίλους σας, τους συντρόφους σας, κοιτάξτε τους στα μάτια και ζητήστε τους μια βαθύτερη και πιο ειλικρινή αλήθεια. Μπορεί να εκπλαγείτε αν ανακαλύψετε σε αυτή τη διαδικασία πόσα δεν γνωρίζατε, πόσα χρώματα από το δικό σας και τα ουράνια τόξα των άλλων δε βλέπατε, με πόσους πολλούς τρόπους μπορείτε πραγματικά να επικοινωνήσετε με κάποιον. Αισθάνομαι ότι μπορώ να γράψω ατέλειωτα για τη σημασία αφομοίωσης μίας εμπειρίας προς όφελος του ανθρώπου. Από τη σκοπιά της συνειδητότητας, που θεωρεί τα πάντα ως απαραίτητο μέρος του συνόλου, δεν υπάρχει ιός "εχθρού" ή, καλύτερα, ο ιός είναι τόσο εχθρός (της υγείας μας) όσο και φίλος, που μπορεί να μας δείξει νέα πράγματα για τον εαυτό μας και τον κόσμο. Το να 'στέκεται κανείς παρών' με ό, τι υπάρχει είναι μια πολιτική πράξη αγάπης. Μπορεί να μας οδηγήσει να δείξουμε περισσότερη αγάπη στον εαυτό μας, να πάρουμε νέες κατευθύνσεις, να γίνουμε ευγενέστεροι με τους γείτονές μας, να νοιαστούμε για το περιβάλλον μας, να γίνουμε πιό εμπλεκόμενοι και εξελιγμένοι άνθρωποι. Όπως πάντα, η επιλογή (και η προσωπική ευθύνη) είναι πάντα δική σας... Με αγάπη, Παναγιώτης
0 Comments
|
Παναγιώτης ΓουμαλάτσοςΨυχοθεραπευτής, Transformational Coach και Archives
March 2023
Categories |
Proudly powered by Weebly