Αγαπητέ αναγνώστη,
Νομίζω ότι έχω αγγίξει το θέμα της αλλαγής σε διάφορα άρθρα αλλά φαίνεται ότι είναι από εκείνα τα θέματα που χρειάζεται να συζητηθούν απο διάφορες πλευρές, εάν θέλουμε να τα κατανοήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Ταυτόχρονα, έχω στο νού μου τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευροεκλογών με την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Ξέρουμε ήδη ότι η ζωή είναι διαρκώς σε κίνηση. Εμείς είμαστε διαρκώς σε κίνηση και η κίνηση είναι αλλαγή. Κάθε πρωί που ξυπνάμε κάπως είμαστε διαφορετικοί από το προηγούμενο βράδυ και σωματικά και ψυχολογικά και νοητικά. Είμαστε σε μια μόνιμη διαδικασία και επεξεργασία δεδομένων συνειδητά ή ασυνείδητα. Μία μεγάλη αλλαγή συμβαίνει με δύο τρόπους, εσωτερικά ή εξωτερικά. Όταν κάτι αλλάζει εξωτερικά, καλούμαστε να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με εκείνο και να πάρουμε την ίδια ή μία διαφορετική θέση που θα διατηρεί την επιβίωση, την ασφάλεια και την ευημερία μας όπως την ορίζουμε εμείς κάθε φορά. Για παράδειγμα, εάν γίνει ένας σεισμός και καταστραφεί το σπίτι κάποιου, θα πρέπει να βρεί ένα άλλο σπίτι να μείνει και να συνεχίσει τη ζωή του. Στις εξωτερικές αλλαγές, φαινομενικά τουλάχιστον, δεν έχουμε συμμετοχή για το ότι συνέβησαν καθώς δεν εξαρτόνταν από εμάς. Οι εσωτερικές αλλαγές είναι μάλλον μία λίγο διαφορετική ιστορία. Εκεί καλείται ένας άνθρωπος να ακούσει μία βαθύτερη φωνή που τον καλεί να κάνει μια αλλαγή από μέσα. Κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν πιό εύκολες τις αλλαγές και άλλοι πιό δύσκολες, τουλάχιστον ως προς τη διαχείρισή τους. Η εσωτερική αλλαγή ακόμα και αν αφορά σε λόγους υγείας, εμπερικλείει την επιλογή καθώς και την ευθύνη του ίδιου του ανθρώπου. Για παράδειγμα, εάν κάποιος διαγνωστεί με μία ασθένεια και η σοβαρή ιατρική συμβουλή είναι να αλλάξει διατροφικές και άλλες συνήθειες για να βελτιωθεί η υγεία του, έχει την επιλογή να μη την ακολουθήσει και να συνεχίσει να ζεί όπως ζεί, αναλαμβάνοντας έτσι και την ευθύνη των όποιων συνεπειών. Η εσωτερική αλλαγή ίσως τις περισσότερες φορές φέρνει στην επιφάνεια και πληροφορίες που δε θέλαμε στο παρελθόν να αντιμετωπίσουμε και να ενσωματώσουμε. Για παράδειγμα, τους λόγους για τους οποίους είχαμε κάνει συγκεκριμένες επιλογές στο παρελθόν ή το πώς είχαμε συμπεριφερθεί στον εαυτό μας και σε άλλους. Εάν δεν είμαστε διατεθειμένοι να αποδομήσουμε τον εαυτό μας με στόχο την καλύτερη κατανόησηή του. τότε και η όποια αλλαγή θα στηριχθεί σε μη στέρεα θεμέλια. Αυτό συμβαίνει συχνά όταν παίρνουμε βιαστικές αποφάσεις προκειμένου να βρούμε λύση σε ένα πρόβλημα και έτσι να πάψουμε να αποσχολούμαστε με το ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, τους λόγους για τους οποίους υπάρχει και ποιοί θα μπορούσε να είναι οι τρόποι ουσιαστικής επίλυσής του. Στο παραπάνω παράδειγμα με την ασθένεια, μια γρήγορη και εύκολη λύση θα μπορούσε να είναι η πρόσληψη φαρμάκων χωρίς να γίνει καμία αλλαγή στη διατροφή και διάφορους στρεσογόνους παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν τη συνολική υγεία του ατόμου. Άρα και η αποκατάσταση της υγείας θα είναι μερική εάν γίνει καθόλου. Κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι και μία ανάγνωση των αποτελεσμάτων των προχθεσινών ευρωεκλογών ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Φυσικά μιλάμε για ένα βαθιά πολύπλοκο θέμα, αλλά για μένα οι βάσεις αντιμετώπισής του είναι οι ίδιες. Η Ευρώπη και ιδιαίτερα η Ελλάδα, με αποτέλεσμα την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της, κλήθηκε να επανεξετάσει τις βάσεις και τις αξίες βάση των οποίων διάγει τον βίο της. Κάπως όπως ξυπνάμε το πρωί με ένα κρύωμα. Υπάρχουν συστημικά προβλήματα και σε επίπεδο Ευρώπης και στο επίπεδο των χωρών της για τα οποία αναζητήθηκαν και δημιουργήθηκαν λύσεις που δεν κατανοούν και επιλύουν αποτελεσματικά τα προβλήματα, αλλά τα δίνουν πρόσκαιρες ανακουφίσεις σε αυτά, όπως κάνει η ασπιρίνη στο κρύωμα, του οποίου η αιτία είναι ότι ο άνθρωπος δε σκεπάστηκε με πάπλωμα το βράδυ. Κάθε ενδελεχής ανάλυση και κατανόηση ενός προβλήματος, καταλήγει αν μη τι άλλο σε κάποιες λύσεις και κάποια μαθήματα. Η δική μου εκτίμηση για τα ελληνικά αποτελέσματα (ίσως και για όλης της Ευρώπης) είναι ότι οι άνθρωποι ψάχνουν γρήγορα και εύκολα κάποιον που θα τους υποσχεθεί ελπίδα, λύση, ανακούφιση, ένα καλύτερο μέλλον. Ψηφίζουν, δηλαδή, με το θυμικό, με το ακατέργαστο συναίσθημα που έχει ένας άνθρωπος λίγο πρίν πνιγεί αρπάζοντας το πρώτο, φαινομενικά δυνατό χέρι που θα βρεθεί μπροστά τους για να σωθούν. Αυτή η στιγμή 'απελπισίας' για μενα κρύβει κάτι πιό προβληματικό, τη μετάθεση ευθύνης. Είναι πιό εύκολο να για μία κοινωνία να ψηφίζει έναν άνθρωπο με ειδικές ανάγκες από το να φροντίζει καθημερινά για την ποιότητα της ζωής του. Είναι πιό έυκολο να τιμωρεί κάποιον ως ψεύτη, όταν η ίδια ψεύδεται καθημερινά χωρίς συνέπειες. Είναι πιό εύκολο να ζητά από έναν πολιτικό εντιμότητα και αξιοπιστία, όταν η ίδια επί χρόνια έχει κακές σχέσεις με αυτές. Είναι πιό εύκολο να εμπιστευτούμε κάποιον που ξέρουμε και μας μοιάζει από κάποιον που είναι κάπως διαφορετικός και μας προκαλεί κάπως να αλλάξουμε. Είναι σχεδόν αδύνατο να αναμένουμε διαφορετικά αποτελέσματα όταν συνεχίζουμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα. Με αγάπη, Παναγιώτης
0 Comments
Leave a Reply. |
Παναγιώτης ΓουμαλάτσοςΨυχοθεραπευτής, Transformational Coach και Archives
March 2023
Categories |
Proudly powered by Weebly