Ακούγοντας Την Επιθυμία

Αγαπητέ αναγνώστη,

Το προηγούμενο άρθρο για τη χαρά εύκολα με οδήγησε στα μονοπάτια για την επιθυμία.
Επιθυμούμε καλή υγεία, αγάπη, χρήματα, σχέσεις, δουλειές, υλικά αγαθά κλπ. Η επιθυμία μπορεί να είναι τόσο γενική όσο και ειδική π.χ. 'επιθυμώ ένα γλυκό τώρα'. Μπορεί να έχει διάρκεια ή να είναι προσωρινή, δεν επιθυμούμε τα ίδια πράγματα για τη ζωή μας τώρα και δέκα χρόνια πριν.

Η επιθυμία είναι ουσιαστικά ένας από τους τρόπους να εκφράσουμε αυτό που είμαστε και μας είναι σημαντικό. Κάποιοι άνθρωποι επιθυμούν να κάνουν κάτι πιό χειρωνακτικό για εργασία, άλλοι κάτι πιο θεωρητικό, κάποιο άνθρωποι επιθυμούν να ζούν στην καρδιά μιας πόλης και κάποιοι άλλοι είναι να ζούν σε ένα χωριό.
Το να έχουμε επιθυμίες είναι συνυφασμένο με το είμαστε ζωντανοί. Με την επιθυμία νοηματοδοτούμε τη ζωή μας, συνεχίζουμε στο παρακάτω, εξελισσόμαστε.

Ένα πράγμα όμως είναι να έχουμε επιθυμία για κάτι ή για κάποιον και άλλο πράγμα είναι να την ακολουθούμε. Ο δρόμος προς την επιθυμία δεν είναι πάντα γραμμμικός.
Η επιδίωξη της επιθυμιας προϋποθέτει πρώτα και κύρια την αναγνώρισή της, την επαφή και συνειδητοποίηση του τί είναι σημαντικό για εμάς και αυτό μπορεί να χρειάζεται δουλειά, ειδικά αν για παράδειγμα έχουμε μάθει να επικεντρωνόμαστε στις επιθυμίες των άλλων.

Εφόσον αναγνωρίζουμε κάθε στιγμή την εκάστοτε επιθυμία μας, τότε μπορούμε να κάνουμε ή όχι κάτι για να την ικανοποιήσουμε.
Μπορεί να επιθυμούμε κάτι και να μην αισθανόμαστε ότι το αξίζουμε ή ότι δεν μας είναι προσιτό άρα να μην το επιδιώξουμε. Μπορεί να επιθυμούμε κάτι και να θεωρούμε ότι δεν έχουμε τα μέσα για να το αποκτήσουμε άρα να μην κάνουμε τίποτα. Μπορούμε διαρκώς να κυνηγάμε τις επιθυμίες μας χωρίς να μπορούμε να μείνουμε χωρίς επιθυμία.
Έχουμε πάντα την επιλογή ή να φροντίσουμε την επιθυμίας μας ή να της αντιταθούμε. Εάν δεν έχουμε μάθει να τη φροντίζουμε, θα πρέπει να μάθουμε βήμα βήμα να την αγκαλιάζουμε, να την προσπαθούμε, να την επαναπροσδιορίζουμε και να ακούμε τα σημάδια καθοδήγησης προς αυτήν.
Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να αισθανόμαστε ότι θέλουμε κάτι π.χ. αγάπη και ουσιαστικά να κάνουμε βήματα αντίθετα από αυτήν. 

Ο δρόμος προς την ικανοποίησή της δεν είναι πάντα βατός. Για παράδειγμα για να την εκπληρώσουμε μπορεί να χρειαστεί να μοιραστούμε ή να ζητήσουμε κάτι από τον άλλο που από μόνο του μπορεί να μας βάλει σε ευάλωτη θέση στην οποία μπορεί να μας είναι δύσκολο να μπούμε. Μπορεί να χρειαστεί να έρθουμε σε επαφή με βαθύτερα θέματά μας όπως τί σημαίνει το γεγονός ότι έχουμε αυτή τη συγκεκριμένη επιθυμία και θέλουμε να εκπληρωθεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο απορρίπτοντας ίσως άλλους τρόπους με τους οποίους μπορεί να εκπληρωθεί.

Όπως όλα τα πράγματα, έτσι και αυτό ειδωμένα υπό το πρίσμα της πνευματικότητας ανάγεται σε κάτι μεγαλύτερο. Είτε το αναγνωρίζουμε, είτε όχι, είμαστε σε διαρκή σχέση με ο,τιδήποτε υπάρχει και αλληλεπιδρούμε συνεχώς με τρόπους που ίσως είναι δύσκολο ακόμα να κατανοήσουμε. Κάνουμε κάτι και έχει άμεση επίδραση σε κάποιον άλλον ή σε κάτι άλλο (το ίδιο σε ένα βαθμό ισχύει και για τις σκέψεις μας). Κόβουμε ένα φρούτο και επιδρούμε στη μορφή του, μιλάμε σε έναν άνθρωπο και τον επηρεάζουμε (σε μικρό ή μεγάλο βαθμό). Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, η μέγιστη επιθυμία προς ολοκλήρωση του ανθρώπου είναι η υπηρεσία στο όλο.

Η δημιουργία και η εκπλήρωση μιας ατομικής επιθυμίας είναι πρωταρχικά μια εσωτερική κατάσταση προς ολοκλήρωση π.χ. μπορεί να θέλουμε να φάμε αλλά η βαθύτερη επιθυμία μας μπορεί να είναι ότι θέλουμε να καλύψουμε το κενό ή τη μοναξιά που αισθανόμαστε. 
Κάτι αντίστοιχο γίνεται ιδιαίτερα εμφανές σε κοντινές σχέσεις όπου η επιθυμία του ενός περιμένουμε ότι μπορεί να εκπληρωθεί από τον άλλο π.χ.για ειλικρίνεια και αλήθεια αλλά αυτό δε συνεπάγεται αυτόματα ότι και ο άλλος επιθυμεί το ίδιο ή είναι σε θέση κάθε δεδομένη χρονική στιγμή να μας την καλύψει για τον οποιονδήποτε λόγο. Στις σχέσεις μας με τους άλλους το φώς μας μπορεί να φωτίζει τα σκοτάδια του άλλου και το φώς του άλλου τα σκοτάδια τα δικά μας καλώντας για επανπροσδιορισμό, ιεράρχηση, υπευθυνότητα και ειλικρίνεια απένταντι στις επιθυμίες μας και τις επιθυμίες του άλλου.

Κάποιες από αυτές οφείλουμε να τις φροντίσουμε μόνοι μας και κάποιες μπορεί να ζητήσουμε να κάνει κάτι ο άλλος για να φροντιστούν.
Από ενήλικη θέση μπορούμε να διαπραγματευτούμε τις επιθυμίες μας, να ζητήσουμε και να ακούσουμε, να πάρουμε και να δώσουμε, να συμφωνήσουμε και να αρνηθούμε εάν το θελήσουμε με πιθανά εμπόδια τον εγωισμό, την ανασφάλεια, το αίσθημα έλλειψης κ.ά.

Με αγάπη,
​Παναγιώτης