Αγαπητέ αναγνώστη,
Οι μέρες συνεχίζουν για πολλούς να φέρνουν δυσκολίες σε θέματα σχέσεων που μπορεί να άπτονται θέματα σχέσεων εν γένει, της σχέσης με τον εαυτό μας, της σχέσης μας με τα πράγματα και τους άλλους, της σχέση μεταξύ ιδίων και ετέρων, της σχέσης μεταξύ κοινωνιών και πολιτισμών κ.ό.κ. Με αφορμή, λοιπόν, νέες παρατηρήσεις αλλά και εσωτερική έμπνευση ήθελα να συζητήσω μερικές σκέψεις γύρω από το νόημα και τη σημασία των σχέσεων. Ήταν πάντα δικά μου βαθιά ερωτήματα το γιατί κάνουμε σχέσεις, τι προσδοκούμε απο αυτές, τί είδη σχέσεων υπάρχουν και γιατί επιλέγουμε κάποιους ανθρώπους έναντι κάποιων άλλων και τελικά πώς συμπεριφέρεται ο καθένας σε κάθε σχέση για να προσπαθήσει να τη διατηρήσει. Οι απαντήσεις που βρήκα ανά τα χρόνια ποίκιλλαν σε είδος, μορφή, ύφος κλπ. Οι άνθρωποι κάνουμε σχέσεις για διάφορους λόγους, για να μην είμαστε μόνοι μας, να αισθανόμαστε ασφάλεια και συντροφικότητα, να έχουμε υποστήριξη, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε κ.ά. Οι απαντήσεις αυτές είχαν μεγαλή σημασία αλλά αισθανόμουν ότι δεν αποτελούσαν ολόκληρη την εικόνα. Είναι σαφώς σπουδαία οφέλη η συντροφικότητα, η ασφάλεια, η υποστήριξη και όμως η αναζήτησή τους σε κάποιον άλλο μου φαινόταν πάντα σαν η ευτυχία του κάθε ανθρώπου να εξαρτιόταν από τον άλλο. Κι αν ο άλλος πέθαινε ή έφευγε για κάποιο λόγο τότε θα έπαιρνε μαζί του και την ευτυχία του άλλου; Η απάντηση που μου συμπλήρωσε τον κύκλο αφορά στο μάθημα, στη γνώση, στην ολοκλήρωση. Ο καθένας μόνος του μπορεί να ασχοληθεί πολύ με διάφορα πράγματα, να μάθει, να διαβάσει, να τελειοποιήσει μία τέχνη, να πετύχει επαγγελματικά, να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη ζωή, να είναι ολόκληρος. Ό,τι κι αν έχει μάθει όμως θα είναι η δική του εμπειρία και γνώση για τον εαυτό του και τον κόσμο, θα είναι η δική του ματιά, η δική του κατανόηση και ερμηνεία, ο δικός του τρόπος ζωής με τα ατομικά όρια του 'θέλω' και 'είμαι'. Η σχέση με τον άλλο φέρνει- στα δικά μου μάτια- μια άλλη πρόταση, μια άλλη δυνατότητα για εμπειρία. Ειδικά οι κοντινές (όχι μόνο οι ερωτικές) σχέσεις δημιουργούν τη δυνατότητα ή καλύτερα επιζητούν να εισβάλλουν σε χώρους που πρίν θα ήταν ιδιωτικοί και 'κλειδωμένοι' και να αμφισβητήσουν ο,τιδήποτε προηγουμένως ήταν παγιωμένο και δεδομένο, απόψεις, συνήθειες, ασθήμα ασφάλειας κλπ. Με αυτή την έννοια είναι πολύ όμορφο να συνδεόμαστε και αγαπιόμαστε με ανθρώπους που εκτιμούν και αγαπούν αυτό που βλέπουν αλλά και πολύ φυσιολογικό να αντιτασσόμαστε σε κάποιον που έρχεται να μας ζητήσει να αλλάξουμε συνήθειες, να έρθουμε σε επαφή με στοιχεία που δεν αγαπάμε σε εμάς, να δούμε πράγματα αλλιώς, να αισθανθούμε αλλιώς για τα ίδια πράγματα απ ό,τι αισθανόμασταν παλιά, να πράξουμε αλλιώς κ.ό.κ. Η παρουσία του άλλου κοντά μας έχει συχνά την απειλητική δυνατότητα να μας προκαλέσει να δούμε τί σημαίνει 'κοντά' και τί 'μακριά', ποιοί πραγματικά είμαστε από αυτό που μπορεί να νομίζουμε ότι είμαστε, πώς συμπεριφερόμαστε και γιατί και τελικά τί είναι σημαντικό για τη ζωή μας. Ο κοντινός άλλος μπορεί να σηκώσει μπροστά μας ένα φιλτραρισμένο από τα μάτια του καθρέφτη για το ποιοί είμαστε ουσιαστικά. Κάθε φορά σχετιζόμαστε ή ερωτευόμαστε κάποιον που αντικατροπτρίζει κάτι από αυτό που είμαστε ή θέλουμε να γίνουμε, που σκεφτόμαστε, που νιώθουμε, που φοβόμαστε, που αποφεύγουμε. Στο πρόσωπο και στην επαφή με τον άλλο βλέπουμε, έτσι, μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να μάθουμε κάτι καινούργιο για μας και για τον κόσμο, μια ευκαιρία να νιώσουμε κάτι διαφορετικό ή και κάτι το ίδιο που χρειαζόμαστε, μια ευκαιρία να συνδημιουργήσουμε με κάποιον αυτό που ονειρευόμαστε, μια ευκαιρία να βιώσουμε όλα αυτά που είμαστε στον ίδιο 'χώρο' με κάποιον άλλον, μια ευκαιρία για ολοκλήρωση. Αυτή την ευκαιρία δεν μπορεί κανείς να την παρέχει μόνος του στο εαυτό του (ίσως μπορεί μέχρι ένα βαθμό) γιατί ουσιαστικά είναι η σύνδεση ή η μη σύνδεση με το αντικείμενο, την άλλη άκρη του νήματος και τον άλλο πόλο, είναι η πρόκληση της σχέσης με τον άλλο άνθρωπο που μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε αυτά που δεν ξέρουμε για μας, αυτά που αγαπάμε και θέλουμε να υποστηρίξουμε, αυτά που κρύβουμε, αυτά που μας πονάνε, αυτά για τα οποία αισθανόμαστε περηφάνια, αυτά που θέλουμε να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε. Στον άλλον (όποιος και αν είναι αυτός) και στην ειλικρινή σχέση μαζί του, στη βοήθεια και στην υποστήριξή του (αγάπη) νομίζω βρίσκει η ανθρωπότητα την ίδια της την ολοκλήρωση. Με αγάπη, Παναγιώτης
0 Comments
|
Παναγιώτης ΓουμαλάτσοςΨυχοθεραπευτής, Transformational Coach και Archives
March 2023
Categories |
Proudly powered by Weebly